امروز صبح که داشتم از خونه می زدم بیرون ، مادرم جلوم رو گرفت و یه لیست بلند بالا از انواع و اقسام تنقلات و میوه جات رو به اضافه یه کم پول بهم داد و گفت : « عصری که برمی گردی ، سر راهت اینارم بخر ؛ امشب شب یلداست و مهمون داریم ». یه نگاهی به لیست کردم و یه گوشه چشمی هم به پولا انداختم و سرم و خاروندم و رفتم .
توی راه داشتم با خودم فکر می کردم که چرا ما از شب یلدا فقط خوردنش رو یاد گرفتیم !! . از بچه گی هیچ وقت یادم نمی یاد که شب یلدا باشه و تو خونه ما هندونه و انار نباشه ؛ یا هیچ وقت ، شب یلدای ما بدون آجیل و پشمک صبح شده باشه . البته قبل از فوت پدر بزرگ ، اون خدابیامرز شبای یلدا واسه تک تکمون فال حافظ می گرفت .
حقیقتش اینه که من از یه موضوعی خیلی ناراحتم ؛ اینکه چرا ما یه سری چیزای با ارزش رو فراموش کردیم ، اون یادگاری های قدیمی که از چند هزار سال پیش بهمون رسیدن.
. مثلاً خود تو ، آره با توام ! خداییش از نوروز و مهرگان چقدر می دونی ؟ اصلا می دونی سده و تیرگان چی هستن ؟ یا اینکه فروردگان و آبریز گان کی برگزار می شدن ؟ اگه می دونی دمت خیلی گرم ، اگرم نمی دونی زیاد ناراحت نباش چون خود منم چیز زیادی نمی دونم ! ، این رو هم مطمئن باش که امثال من و تو زیادن ؛ ولی آخه مگه ما ایرانی نیستیم ؟ مگه این جشنا مال ما نیستن ؟ پس چرا فراموششون کردیم ؟ ولی جالب اینجاست که همه مون می دونیم « ولنتاین » چه روزیه نه ؟ البته یه چیزی رو هم یواشکی بهتون بگم : یه عده ای این وسط از فراموشی ما خیلی خوش به حالشون شده ! . بگذریم ...
امیدوارم که شب یلدای خاطره انگیزی داشته باشین . راستی فال حافظ یادتون نره . اگرم تو شهرتون برف باریده ، حتما آدم برفی درست کنین اگه برف ندارین ، با آتیش خودتون رو سرگرم کنین ... .
شاد باشید
طرف ما شب نیست
صدا با سکوت آشتی نمی کند
کلمات انتظار می کشند
من با تو تنها نیستم ٬ هیچ کس با هیچ کس تنها نیست
شب از ستاره ها تنها تر است ...
طرف ما شب نیست
چخماق ها کنار فتیله بی طاقتند
خشم کوچه در مشت توست
در لبان تو ٬ شعر روشن صیقل می خورد
من تو را دوست می دارم ٬ و شب از ظلمت خود وحشت می کند .
به خاطر هفتاد و هشتمین سال تولد احمد شاملو
دیروز خواستم بیام ٬ ترسیدم . گفتم شاید نباشین .
راستی ٬ سلام ! من مهدی هستم . مهدی یاری . ۲۲ سالمه . بچه همین کره زمین . اگه بگم دوستی ندارم ٬ دروغ گفتم . رفقام زیادن . اون هم از جنس طلاییش . خواستم چند تا دوست الکترونیکی هم داشته باشم تا با هم جرقه بزنیم . شاید هم انفجار . البته از نوع کارسازش . رویای پرواز هم ندارم . فقط به فکر اینم که به ایده ها پر و بال بدم .
راستش یه کمی هم تنبل تشریف دارم . پس شما هم یه لطفی کنید ؛ اگه دوست داشتین نوشته هاتونو بفرستین تا همه بخونن . هیچ محدودیت موضوعی هم نداریم . در مورد هر چی دوست داشتین بنویسین .
دست آخر هم از همه اونایی که هستن و می مونن تشکر می کنم .
منتظرم!