یاد تو

خیلی وقته که رفتی ٬ ولی هنوز هم جات سبزِ سبزِ .
از آخرین دفعه ای که دیدمت خیلی می گذره ٬ ولی هنوز هم تو دل من جا داری . ( پس خیلی بیخود کرد ٬ اونی که گفت : از دل برود هر آنکه از دیده برفت ! )
آخرین باری که با هم بیرون رفتیم ٬ کی بود ؟ تو یادته ؟ من که یادم نیست ولی هنوز هم هر وقت از جلوی توت فرنگی رد میشم گرمای دستات رو حس می کنم . صدای خنده هات هم میاد .
 فکر نمی کردم به این آسونیا بری . یا اصلا باورم نمی شد به این راحتی همه چیز رو فراموش کنی یا اینکه طاقت دیدن ... . بگذریم . من اصلا فکر هیچ چیزی رو نکرده بودم . مگه فکر اینو می کردم که یه روزی عاشق بشم ؟ ها ؟
برای تو می نویسم :
    آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست       هرکجا هست خدایا به سلامت دارش

ولنتاین

 

چرا با تو خداحافظ ؟

سلام ! بعد از یه مدتی که نبودم ( به دلیل پنچری بلاگ اسکای ) ؛ دوباره سر و کلم پیدا شد . اما احتمالا دیگه کم کم باید از اینجا خداحافظی کنم . گفتم حداحافظی . یاد یکی از نوشته های دفتر شعرم افتادم . شما هم بخونیدش . قابل تحمله !
                                               
                                                     چرا با تو خداحافظ ؟
به من گفتی خداحافظ و بر قندیل مژگانت بلور اشک جاری بود . غم تلخی میان قصه هایم با تمام بی قراری بود . چرا با تو خدا حافظ ؟ تو که گلبوته های شعر شادم را ز باران نگاهت بارور کردی ! تو که جام خیالم را همه شب از شراب عشق پر کردی ! تو که افسانه با هم بودن را برایم از کتاب زندگی خواندی ! تو که بذر محبت را به دشت سینه مشتاقم افشاندی ! چرا با تو خداحافظ؟
تو مهمان عزیز لحظه های شاد من هستی . تو همچون قصه شیرین عصر کودکی در یاد من هستی . خداحافظ کلامی تلخ و شیرین است . غم رفتن غم بسیار سنگین است .