رستگاری در ۰۲

« سه شنبه ساعت پنج و نیم صبح اینجا باشید . کسی دیر نکنه ها ! »
اینا آخرین جملات فرمانده مون بود که شنبه بعد از این که بهمون لباس دادن ٬ گفت . فرماندهی که هنوز من و خیلی های دیگه نمی دونیم درجه اش چیه ؟ یکی صداش می کرد اوستا ٬ یکی می گفت فرمانده ٬ یکی می گفت حاجی ٬ یکی هم کلی بهش حال داد و جناب سرهنگ صداش کرد .
بله ٬ بالاخره ما هم داریم می ریم سربازی . داریم می شیم سرباز این مملکت . به ما این افتخار نصیب شده که ۲ سال اجباری ( توفیق اجباری ) به این مرز و بوم خدمت کنیم .
دیروز صبح بلند شدم رفتم میدون گمرک ٬ لباسایی رو که بهمون دادن رو ٬‌۳۵۰۰ تومن خرجش کردم تا یه سری آرم و علایم روش برام بدوزن . رو اتیکت هام نوشته : ف - د - و (‌ فوق دیپلم وظیفه ) مهدی یاری . گر ۱ - گد ۳ ( گروهان ۱ - گردان ۳ ) تازه کلی وسایل و خرت و پرت هم گفتن با خودتون بیارین . البته یه سری شون لازم و ضروری ان . مثل وسایل شخصی ٬ واکس و ... . ولی من موندم نقش اسپری خوش بو کننده ی هوا تو خدمت سربازی چیه ؟ یا این که کاغذ کادو تو پادگان چه کاربردی داره !
بگذریم ٬ آقا ما رفتیم . از این به بعد سعی می کنم در مورد پادگان و سربازی و اتفاقات اونجا براتون بنویسم . البته اگه زنده بمونم . فقط شما دعا کنید که مرخصی بهمون بدن تا من بتونم اینا رو براتون بنویسم .
راستی ۰۲ اسم مرکز آموزشی که قراره من برم اونجا . سه شنبه ساعت پنج و نیم صبح !